20 augustus 2017

Mijn baasje schrijft:

Zondag zag ik op fb iets verschijnen over verwaarloosde honden die in beslag waren genomen. Mijn aandacht was meteen aangewakkerd en ben op zoek gegaan. Kwam in het asiel van Sint-Truiden terecht. Na een kijkje op de site werd mijn aandacht getrokken door Zina. Ben meteen beginnen mailen en alles is snel gegaan. 
Donderdag ging ik met vriendin wandelen op deMechelse Heide, ik had even via Google Maps gekeken naar de afstand om via het asiel te rijden en ze was meteen akkoord. 
Asiel gevraagd of ik al een kijkje mocht komen nemen en dat was geen probleem. Zo heb ik die dag kennis gemaakt met Zina en heb haar meteen in mijn hart gesloten. 
Vrijdag mocht ik dan langs met Chica om te kijken of dat geen probleem zou zijn, maar daar was ik niet bang voor. Wat ook bleek uit de kennismaking. 
En zo werd Zina opgenomen in ons gezin.

Vrijdag 25 augustus 2017 - Adoptie

Vandaag staat er iets te gebeuren, ik voel het... Zou die mevrouw terugkomen en me kennis laten maken met de andere hond waar ik samen mee zal gaan wonen.... ik ben benieuwd... 
Ha de verzorgster komt me halen... en ja hoor, het vrouwtje is er... samen met een grote hond... maar die kijkt nog niet naar mij... wel ne rare hoor... Ze heeft meer aandacht voor de poes dan voor mij... maar trek er mij niks van aan... ik ben blij dat het vrouwtje er is...ze gaat weg met de grote hond, zou ze nog terugkomen????
Oef ja... ze verdwijnt samen met de verzorgster in het bureau, jaja mijn papieren in orde brengen en de centjes betalen... want ja, het asiel heeft wel kosten moeten maken voor mij.
Heel mijn huid was vies en vuil, je zag niet meer dat ik een hond was.... maar ze hebben mij hier goed verzorgd... tweemaal in de week kreeg ik een wasbeurt met speciale shampoo want mijn huid is nog niet in orde... het vrouwjte zal mij verder moeten verzorgen, zodat ik een knappe meid wordt, maar daar heb ik alle vertrouwen in, zoals ze met mij al bezig was. Ook mijn oortjes hebben ze in het asiel verzorgd, want de etter kwam er uit. Stoute mensen die mij en mijn vriendjes dit aangedaan hebben. Ze zijn het niet waard om dieren te houden. Ik hoop dat ze gestraft worden. En dat mijn vriendjes een goede thuis vinden, net zoals ik er een zal krijgen.
Eindelijk is het zover... ik krijg een mooi halsbandje om... nog een zak met eten, ja in het asiel zijn ze echt lief voor mij geweest. En dan zet het vrouwtje mij in de auto, ook Chica, want zo noemt de grote hond zit om de achterbank.
Maar wat is het een lange rit... ik voel me niet goed... ben beetje wagenziek... oeps moet overgeven, aiaiai op het nieuwe dekentje dat ze voro mij gekocht heeft, hopelijk is ze seffens niet boos. Maar ze kijkt regelmatig naar achter en praat dan zachtjes met mij en zegt dat ik niet bang hoef te zijn.
Eindelijk na twee uur komen we thuis. Vrouwjte neemt me meteen uit de wagen en zet me in de tuin. Haalt een natte doek om mijn viezigheid af te kuisen. Al die tijd blijft ze zachtjes tegen me praten, dat ik niet bang hoef te zijn.
Eventjes in de tuin rondgelopen en daar heb ik mijn eerste plasje gedaan... oef wat deed dat deugd... Zalig zo een grote tuin, hier ga ik zeker mijn hartje kunnen in ophalen.
Dan heb ik wat eten gekregen en drinken. Ben dan wat in de bench gaan liggen, die het vrouwtje helemaal proper had gemaakt, de dekentjes zijn al gewassen en gedroogd. Toch een lieve hoor... wij gaan goede maatjes worden dat weet ik zeker.
tot straks ... pootje van Zina 

Zo zag ik er ongeveer uit toen ze me vonden bij de inbeslagname